Tuesday, August 30, 2011

'స్పిరిట్ గేమ్' అనబడు ఒక కామెడీ కథ!

అనగనగా కొన్నేళ్ళ క్రితం నేను హాస్టల్లో ఉండి ఇంటర్ చదువుకునే రోజుల్లో కాలేజ్లో ఎవరో చెప్పారు మొదటి సారి ఈ స్పిరిట్ గేమ్ గురించి. సింపుల్ గా చెప్పాలంటే ఈ ఆట చనిపోయిన వారి ఆత్మలతో సంభాషించి మనకి కావలసిన ప్రశ్నలకి సమాధానాలు తెలుసుకోవడమన్నమాట! మన్మథుడు సినిమాలో ధర్మవరపు చెప్పినట్టుగా.. సాధారణంగా ప్రతీ మనిషికీ రేపు ఏం జరుగుతుంది, భవిష్యత్తు ఎలా ఉండబోతోంది అనే విషయం మీద విపరీతమైన ఆసక్తి ఉండటం సహజం. ఫలానా కోరిక నెరవేరేలా చూడు స్వామీ అని దేవుడిని కోరుకోగలం గానీ రేపు ఏం జరుగబోతోందో ఇప్పుడే నాకు చెప్పెయ్ స్వామీ అని దేవుడిని అడిగే సాహసం చెయ్యలేం కదా! అంచేత మనం భవిష్యత్తు గురించి తెలుసుకోవాలంటే జ్యోతిష్యాలూ, జాతకాలూ, వారఫలాలూ, హస్త సాముద్రికాలూ వగైరా వగైరా ఏదో ఒకదాన్ని ఆశ్రయించక తప్పదు మరి! అయితే ఇవి కాకుండా ఇంకొక మార్గం ఈ ఆత్మలతో సంభాషించడం అన్నమాట! మరణం శరీరానికే గానీ ఆత్మకి కాదు, అలాగే ఆత్మలకి మామూలు మనుషులకి లేని అతీంద్రియ శక్తులు ఉండి భూత భవిష్యత్ వర్తమానాలకి సంబంధించిన సకల జ్ఞానం ఉంటుంది అని ఒక నమ్మకం. కాబట్టి, చనిపోయిన వారి ఆత్మలని పిలిచి వారినడిగి మనకి కావాల్సిన ప్రశ్నలకి సమాధానాలు తెల్సుకోవచ్చన్నమాట!

సరే.. అయితే ఇప్పుడు నా జ్ఞాపకాలు చెప్తాను సావధానంగా వినండి.senyum
అయితే అలాగ ఇంటర్ చదివే రోజుల్లో ఎవరో చెప్పారు ఈ స్పిరిట్ గేమ్ గురించి. ఊరికే విని ఊరుకోకుండా హాస్టల్లో ఫ్రెండ్స్ అందరం కలిసి ఇదేదో ఆడి తీరాల్సిందే అనుకున్నాం. ఎందుకలా అనుకోవాల్సి వచ్చిందంటే.. మాకు ఈ ఆట గురించి చెప్పిన అమ్మాయి బోల్డు సమాధానాలు తెలుసుకున్నాం అని మా గొప్ప బడాయిగా చెప్పింది. అంటే, మరి మేమేనా తక్కువ తిన్నది అనుకుని రంగంలోకి దిగేసామన్నమాట!encem

ఒక పేపర్ మీద ABCD లు, నంబర్లు అన్నీ రాసి ఒక రూపాయి కాయిన్ పట్టుకుని రెడీ అయిపోయాం. ఎవరైనా ఇద్దరు ఆ రూపాయి కాయిన్ మీద చూపుడు వేలు పెట్టి ఇప్పుడు ఆత్మని పిలవాలన్నమాట! ఎవర్ని పిలవాలి అన్న సందేహం. అప్పుడు ఇదివరకు ఆడిన ఒకమ్మాయి చెప్పింది.. ప్రిన్సెస్ డయానా ని పిలుద్దాం.. ఆవిడ ఈ మధ్యే చనిపోయింది.. పైగా ఆవిడ చాలా మంచి ఆత్మ. మా ఫ్రెండ్స్ అందరూ ఆవిడనే పిలిచి ఆడారు.. మనమూ అలానే చేద్దాం అంది. అప్పుడు నాకో పెద్ద డౌట్ వచ్చింది. ప్రిన్సెస్ డయానా అంటే ఎవరో ఇంగ్లీషు ఆవిడ అనుకుంటా కదా.. మరి ఆవిడకి మనం తెలుగులో మాట్లాడేది ఏం అర్థమవుతుంది పాపం అని.. "నీ తెలివి తెల్లారినట్టే ఉంది.. ఆత్మలకి బోల్డు శక్తులుంటాయి.. వాళ్ళకి రాని భాషలూ, తెలీని విషయాలంటూ ఏవీ ఉండవు.." అని నా నోరు మూయించేసారు. ఆ తర్వాత ఎవరో ఇద్దరు రూపాయి కాయిన్ మీద వేళ్ళు పెట్టి "మాధురి ఏ సంవత్సరంలో పుట్టింది, ప్రత్యూషకి టెంత్ క్లాస్లో ఎన్ని మార్కులొచ్చాయి, కేదారి వాళ్ళది ఏ ఊరు.." లాంటి ప్రశ్నలతో ఆత్మకి ఉన్న టాలెంటుని సరి చూసి ఆ తర్వాత "మాకు ఇంటరులో ఎన్ని మార్కులొస్తాయి, ఎమ్సెట్లో ఏ ర్యాంక్ వస్తుంది.." లాంటి ప్రశ్నలేవో అడిగాం. అప్పుడేదో క్లాస్ టైం అయిపోతుందని హడావిడిగా ముగించేసినట్టు గుర్తు. సమాధానాలూ అవీ కూడా పెద్దగా గుర్తు లేవు. పైగా నాకప్పుడు కొంచెం భయమేసి దూరంగా ఉండి గమనించానంతే!

ఆ తర్వాత మరో మూడేళ్లకి నేను డిగ్రీ చదివే రోజుల్లో ఎందుకో ఈ స్పిరిట్ గేమ్ గురించి వచ్చింది మాటల్లో.. నా ఫ్రెండ్స్ గురించి మొన్నామధ్య చెప్పానుగా.. వాళ్ళతో మాటల్లో ఈ ఆట గురించి వచ్చింది. అప్పుడు అందరూ మాకు కొంచెం తెలుసు తెలుసు అని ఎవరి అనుభవాలు వాళ్ళు చెప్పారు. ఈటీవీలో స్నేహ సీరియల్లోనో ఎందులోనో ఈ ఆట ఆడినట్టు చూపిస్తారని కూడా ఎవరో చెప్పినట్టు గుర్తు. అలా స్పిరిట్ గేమ్ గురించిన ఆ ముచ్చట కాస్తా ఇప్పుడు మనం ఆడి చూద్దాం అనే దాకా వెళ్ళింది. అందరం సరేనంటే సరే అనేసుకున్నాం. వెంటనే ఒక కాగితం మీద అక్షరాలూ, అంకెలు వేసి స్టార్ట్, స్టాప్ అని రాసి రూపాయి కాయిన్ తో రెడీ అయిపోయాం. అప్పుడు ఒక్కొక్కళ్ళూ వాళ్ళకి తెలిసిన రూల్స్ చెప్పారు. వాటిల్లో ముఖ్యమైనది ఈ ఆట ఆడేప్పుడు దేవుడికి సంబంధించినవేవీ దరిదాపుల్లో ఉండకూడదు. అంటే మరి, ఎంతైనా దేవుడికీ, ఆత్మలకీ చుక్కెదురు కదా! ఇంక వెంటనే, అందరం చేతులకున్న దేవుడి ఉంగరాలూ, మెడలో గొలుసులకున్న లాకెట్లూ లాంటివి తీసి దాచేశాం. పక్కనే గోడ మీదున్న దేవుడి క్యాలెండరు కూడా లోపల అల్మరాలో దాచేశాం. తర్వాతి రూల్ ఏంటంటే, రూపాయి కాయిన్ మీద వేలు పెట్టిన ఇద్దరూ ఎత్తి పరిస్థితుల్లోనూ ఆట మధ్యలో చెయ్యి తియ్యకూడదు. అలా చేస్తే ఆత్మ ఇక్కడే ఉండిపోతుంది. ఆ తర్వాత మనకి పండగ అయిపోతుంది.gigil

సరే అన్నీ జాగ్రత్తలకీ సిద్ధపడి ఆట మొదలెట్టడానికి కూర్చున్నాం. ఇంతకీ ఎవరి ఆత్మని పిలవాలా అని ఆలోచనలో పడ్డాం. అంతలో మళ్ళీ ఎవరో అన్నారు.. ఎప్పుడో చనిపోయిన వాళ్ళని పిలవడం కంటే ఈ మధ్యే చనిపోయిన వాళ్ళ ఆత్మలైతే చాలా పవర్ఫుల్.. అన్నీ టకటకా చెప్పేస్తారు.. అని. అందరం ఆలోచిస్తూ ఉంటే సౌమ్య చెప్పింది వాళ్ళ తాతగారు కొద్ది నెలల క్రితమే పోయారు, ఆయన చాలా చాలా మంచివారు, పైగా తనకి ఆయనంటే బోల్డు ప్రేమ, ఆయన్ని పిలిస్తే మనకెలాంటి సమస్యలూ రావని. అయితే సూపర్ అనేసుకుని ఆట మొదలెట్టాం. ఇంతకీ రూపాయి కాయిన్ మీద వేళ్ళు పెట్టిన ధైర్యవంతులు ఎవరయ్యా అంటే మధుర, శ్రీలేఖ.jelir

సరే, ఆట మొదలైంది. సౌమ్య వాళ్ళ తాత గారిని పిలిచాక కొంచెంసేపటికి వేళ్ళ కిందున్న రూపాయి కాయిన్ కదిలింది. మాకు చాలా టెన్షన్ వచ్చేసింది. నేనేమో శ్రీలేఖ మొహం వంక, అదేమో నా మొహవంక చూస్తోంది.. నువ్వే కదిలిస్తున్నావా రూపాయి కాయిన్ ని అన్నట్టు అనుమానంగా.. మిగతా ముగ్గురూ సౌమ్య, శ్వేత, స్వప్న మా ఇద్దరి వంకా ఆశ్చర్యంగా చూస్తున్నారు.. మీరు గానీ తిప్పెయ్యట్లేదు కదా అన్నట్టు.. మొత్తానికి ఆ ఆశ్చర్యం లోంచి బయట పడి కాసేపటికి అందరం నమ్మేసాం.. రూపాయి కాయిన్ దానంతట అదే తిరుగుతోందని.. ఇప్పుడు మరి ఇంక ప్రశ్నోత్తరాల సమయం అన్నమాట!

ఏం అడగాలి.. యథావిధిగా తాతగారి జ్ఞాపకశక్తిని పరీక్షించడానికి ముందుగా "మధుర పుట్టిన రోజు ఎప్పుడు, శ్వేత వాళ్ళ ఊరేంటి.." లాంటివి అడిగాం.. సరిగ్గానే సమాధానాలు వస్తుంటే.. ఇలాక్కాదు.. కాయిన్ మీద వేళ్ళుంచిన వాళ్ళిద్దరికీ తెలియని ప్రశ్నలు అడుగుదాం అని తెలివైన అయిడియా వచ్చింది మాకు. అప్పుడు "స్వప్న కి టెంత్ క్లాస్లో మ్యాథ్స్ లో ఎన్ని మార్కులొచ్చాయి" లాంటి క్లిష్టమైన ప్రశ్నలు అడిగినట్టు గుర్తు. కాస్త రెండు మార్కులు అటూ ఇటూగా సమాధానం వచ్చినట్టు గుర్తు. అయితే, ఇంతలోపు ఎవరో అన్నారు.. మనం ఇలా అతి తెలివిగా ఆత్మని టెస్ట్ చేస్తున్నట్టు పిచ్చి ప్రశ్నలు అడిగితే వారికి కోపం వచ్చి మనల్ని శపించేస్తే చచ్చి ఊరుకుంటాం.. నోరు మూసుకుని టెస్టులూ అవీ ఆపి మనకి కావాల్సిన ప్రశ్నలకి సమాధానాలు అడుగుదాం అని..

సరే.. ఇంక రెచ్చిపోయి అడిగేశాం ప్రశ్నలు.. "మధురకి సెకండియర్లో ఎంత పర్సెంటేజ్ వస్తుంది" లాంటి ప్రశ్నలు అందరి గురించీ అడిగేసాక ఇంకా ఏం అడగాలబ్బా అని తీవ్రంగా ఆలోచిస్తుంటే మా శ్వేతకి బ్రహ్మాండమైన ఆలోచన వచ్చింది. మనకి పెళ్ళిళ్ళు ఎప్పుడవుతాయో తెలుసుకుందామే అని.. నాకిప్పుడు మరీ అంత వివరంగా గుర్తు లేదు గానీ, మా అందర్లోకీ చిన్నదైన సౌమ్యకి ముందు పెళ్లవుతుందని వచ్చినట్టు గుర్తు. యాధృచ్చికమో ఏంటో తెలీదు గానీ నిజంగా కూడా అలాగే జరిగిందనుకోండి.. అది వేరే విషయం! అయితే, మరి సంవత్సరాలతో ఆగకుండా, మనని ఉద్ధరించబోయే ఆ మగమహారాజుల పేర్లేంటో కూడా తెలుసుకుంటే బావుంటుంది కదా ఎంచక్కా అనుకుని ఆ పని చేశాం. అసలు ఫన్ అంతా ఇక్కడే ఉంది!sengihnampakgigi

శ్రీలేఖ కి అప్పటికే పెళ్ళి కుదిరింది కాబట్టి ఆ పేరే వచ్చింది (మేమే తెచ్చామేమో మరి!kenyit) స్వప్న వాళ్ళ బావ పేరు రావడానికి కూడా స్పెల్లింగులూ అవీ పూర్తిగా కుదరకపోయినా కూడా బాగా కష్టపడ్డట్టు గుర్తు.. శ్రీలేఖ టచ్ లో లేదు కాబట్టి, దాని సంగతి తెలీదు. స్వప్నకి మాత్రం వాళ్ళ బావతో పెళ్లవ్వలేదు. సౌమ్యకి ఏం పేరు వచ్చిందో నాకిప్పుడు గుర్తు రావట్లేదు. sedih (సౌ.. నీకు గుర్తుంటే చెప్పవే వచ్చి) శ్వేతకి మాత్రం 'శ్రవణ్' అని వచ్చింది. అందరం కెవ్వ్ అనుకున్నాం.. ఆ పేరు చూసి.. నేనేమో పేర్ల పిచ్చిదాన్ని కాబట్టి.. అబ్బ.. ఎంత బావుందే పేరు.. రొటీన్ గా పాత డొక్కు ముష్టి పేరు కాకుండా.. అన్నాను సంబరంగా! శ్వేతేమో "పేరు బాగుంటే సరిపోతుందా.. ఆ పేరుతో నేనిప్పటి దాకా ఎవర్నీ చూడలేదే అసలు!" అంది బిక్కమొహం వేస్తూ.. వెంటనే నేను అత్యధిక ఆనందావేశాలతో అరిచినంత పని చేసి "నాకు తెల్సు ఈ పేరుంటుంది.. మా డాడీ ఫ్రెండ్ ఒకాయన పేరు శ్రవణ్.. అంత పెద్దాయనకే ఆ పేరు ఉందంటే, ఇంకా బోల్డు మందికి ఉంటుంది లేవే.. నీ శ్రవణ కుమారుడు ఎక్కడున్నా వచ్చేస్తాడు.." అన్నాను దానికి ధైర్యం చెప్తూ.. ఇంతకీ, ఇప్పుడు శ్వేత వాళ్ళాయన పేరు శ్రవణ్ కాదనుకోండి అది వేరే విషయం!jelir

హిహ్హిహ్హీ.. ఇంక మిగిలిందెవరు.. నేనేగా! నాకు టెన్షన్ వచ్చి చచ్చాను.. ఏ వెంకట నర్సయ్య అని చెప్తుందో ఏవిటో వద్దులేవే.. అంటే మా రాకాసులు ఊరుకోవు కదా! ఇంతకీ నా దివ్య మంగళ మనోహర మోహనుడి పేరు 'సంయుక్త్' అంట. ఆ పేరు చూసి నాకు దాదాపు మూర్ఛ వచ్చినంత పనయ్యింది. ఎంత నాకు పాత డొక్కు పేర్లు ఉండేవాళ్ళు వద్దనుకుంటే మాత్రం మరీ ఇంత వెరైటీనా.. అసలీ పేరుతో ఈ భూమి మీద ఒక్క అబ్బాయి అయినా ఉండి ఉంటాడా.. ఈ లెక్కన నా గ్రీకువీరుడు ఇంకా పుట్టలేదో ఏంటో.. హతవిధీ! అని దీనంగా తల గోడకేసి కొట్టుకుందామనుకుని రూపాయి కాయిన్ మీద చెయ్యి ఉంది కాబట్టి అతి కష్టం మీద ఊరుకోవాల్సి వచ్చింది. ఆ తరవాత మేమింక మళ్ళీ ఎప్పుడూ స్పిరిట్ గేమ్ ఆడలేదు గానీ ఈ సంయుక్త్ పేరుతో అందరూ తెగ ఏడిపించేవారు.. హిహ్హిహీ..sengihnampakgigi ఏమైనా ఆ సంయుక్త్ గారు ఈ జన్మలో నాకు కనిపించలేదనుకోండి.. అదన్నమాట సంగతి!

ఆ విధంగా ఈ స్పిరిట్ గేమ్ అనేది నిజమో, అబద్ధమో, భ్రమో, భ్రాంతో, మూఢనమ్మకమో, మూర్ఖత్వమో తెలీదు గానీ.. నాకు మాత్రం ఒక సరదా జ్ఞాపకంలా మిగిలిపోయింది!

Friday, August 26, 2011

ఈ ఆదివారమే తెలుగుబాట!

తెలుగు భాషా దినోత్సవం (ఆగస్టు 29) సందర్భంగా తెలుగు వాడుక పెరగాలని ఆశిస్తూ తెలుగు కోసం నడుద్దాం!

★ ఆదివారం, ఆగస్టు 28 — ఉదయం 9 గంటల నుండి★

హైదరాబాదులో: తెలుగు లలిత కళా తోరణం నుండి బషీర్ బాగ్ ప్రెస్ క్లబ్ వరకు.

హైదరాబాద్‌లో ఉన్న బ్లాగర్లంతా వచ్చి తెలుగుబాటను విజయవంతం చేయండి. బ్లాగుల్లోనూ, బజ్జుల్లోనూ లేని మీ మిత్రులకు కూడా తెలుగుబాట గురించి తెలియజేయండి. తెలుగును అభిమానించే వారంతా ఓ చోట చేరటంలో మీ తోడ్పాటుని అందించండి.

గత ఏడాది తెలుగుబాట పైన బ్లాగుల్లో వచ్చిన కొన్ని నివేదికలు.

మురళీమోహన్ గారి నివేదిక

సుజాత గారి నివేదిక

ఫణిబాబు గారి నివేదిక


రండి కలిసి నడుద్దాం. మన చేయూతనిద్దాం. మన భాషను పరిరక్షించుకునే ఈ ఉద్యమానికి తోడ్పడి దీనిని ఒక మహాఉద్యమంగా మారుద్దాం.

నాగ మురళీధర్ నామాల గారి మాటల్లో ఇక్కడ చూడండి..

తేట తేట తెలుగు



<span title=

Wednesday, August 24, 2011

నీ జ్ఞాపకం!


మొదటిసారి మన మధ్య మాట కలిసి స్నేహం కుదిరిన చోటు జ్ఞాపకమే!
మోమాటంతో ఆలోచించి ఆచితూచి పొదుపుగా నువ్వాడిన మాటలు జ్ఞాపకమే!
నీ స్నేహంలోని స్వచ్ఛతకి నా పెదవులపై విరిసిన మల్లెల నవ్వులు జ్ఞాపకమే!
నే చెప్పే కబుర్లు శ్రద్ధగా వింటూ మౌనంగా కళ్ళతోనే నవ్విన క్షణాలు జ్ఞాపకమే!
నీ మాటల్లో పదే పదే తొంగి చూసే అద్దం లాంటి నీ మనసు జ్ఞాపకమే!
నీ గుండెల్లో దాగున్న ఆపేక్షనంతా అక్షరాల్లో నింపి నా దోసిట్లో ఒంపిన రోజు జ్ఞాపకమే!
నను కళ్ళెత్తి సూటిగా చూడనివ్వని నీ చురుకైన చూపులు జ్ఞాపకమే!
మౌనంగా ఊసుల్ని పంచుతూ నా చూపుని కట్టి పడేసే నీ అరనవ్వు జ్ఞాపకమే!
నీ పక్కన నడుస్తున్నప్పుడు తొలిసారి నా గుండె లయ తప్పిన అనుభవం జ్ఞాపకమే!
నా అరచేతిలో వెచ్చగా ఒదిగిపోయి నను మురిపించిన నీ చేతి స్పర్శ జ్ఞాపకమే!
చివరిసారి భారంగా నను వదిలి వెళ్తున్నప్పుడు నీ కళ్ళల్లో మెరిసిన తడి తెరలు జ్ఞాపకమే!
మొత్తంగా నువ్వు నాకు పంచి ఇచ్చిన ప్రతీ క్షణం నాకెన్నటికీ మరపురాని మధుర జ్ఞాపకమే!

Monday, August 22, 2011

శ్రీకృష్ణ చరణౌ మనసా స్మరామి.. శ్రీకృష్ణ చరణౌ శిరసా నమామి!


రాధా.. రాధా.. ఇదిగో నేనొచ్చేశాను చూడు.

ఓహో.. శ్రీకృష్ణుల వారు వేంచేసారా.. ఇంత పెందరాళే నా మీద దయ కలిగిందేం స్వామీ! ఇంతకీ ఇప్పుడు సూర్యోదయ వేళయితే పొరపాటున సూర్యాస్తమ సమయం అనుకుని నేను గానీ భ్రమపడటం లేదు కదా!

అమ్మో.. ఇదంతా కోపమే.. నా రాధకే! చిరుకోపంలో నీ మోమున పండిన ఎరుపుకి పోటీ రాలేక సూర్యుడు సైతం చల్లబడిపోతున్నాడు చూసావా రాధా.. పొద్దున్నుంచీ నా కోసం ఎదురుచూపుల్లో అలసి కందిపోయిన నీ మోము చూడలేక సూరీడు పూటకి కూసింత త్వరగా నిష్క్రమిస్తూ చంద్రోదయానికి వీలు కలిపిస్తున్నాడు.. అదిగో నువ్వే చూడు ఆకాశం కేసి సారి!

మాయ మాటలకేం తక్కువ లేదు! అయినా అసలు కృష్ణుడంటేనే మాయ కదూ! ఉదయం నుంచీ వాకిట్లో వేసిన కృష్ణ పాదాల వంకే వళ్ళంతా కళ్ళు చేసుకుని ఎదురు చూస్తుంటే గోధూళి వేళకి గానీ నీకు నాపై దయ రాలేదు కదూ కృష్ణా!

మరి నన్నేం చెయ్యమన్నావు చెప్పు.. నేనా ఒక్కగానొక్క కృష్ణుడినీ, పైగా రోజే పుట్టిన బుజ్జి పాపాయిని.. రోజు గోకులాష్టమిని పురస్కరించుకుని లోకమంతా భక్తి పారవశ్యంలో మునిగి కృష్ణా కృష్ణా.. అంటూ కృష్ణ నామస్మరణలో ఓలలాలడుతూ తమ భక్తివిశ్వాసాలతో నన్ను బందీని చేసేస్తే నేనెలా వారందరినీ విడిచి రాగలను చెప్పు.. వారందరి పిలుపులూ ఆలకించి, నా కోసం ప్రేమగా సమర్పించిన వెన్న, అటుకులూ, బెల్లమూ అన్నీ ఆరగించి వారందరికీ సంతోషాన్ని కలిగించి వచ్చేసరికి ఇదిగో వేళయిందన్నమాట!
అయినా రాధా.. కృష్ణుడు ఎచటనున్నా తన మనసు మాత్రం ఎల్లప్పుడూ రాధ చెంతనే నిలిచి ఉంటుందని నీవు మాత్రం ఎరుగనిదా చెప్పు.

ఆహా.. అలాగేం! క్షణాల్లో మాయ చేసి మురిపించేస్తావ్.. అయినా మాయ చెయ్యడం నీకు వెన్నతో పెట్టిన విద్య కదూ! ఇంద.. వెన్న ముద్దలు ఆరగించు.

అంతేనా.. నాకు నువ్విచ్చే పుట్టినరోజు కానుక వెన్నముద్దలేనా.. వెన్నముద్దల్లాంటి నీ బుగ్గల్లో దాచుంచిన ముద్దులు లేవా?

ఆహ్హాహా.. అక్కడితో అల్లరి సరిపెట్టు మోహనా.. క్షణం క్రితమే చిన్నారి కృష్ణుడిని, బుజ్జి పాపాయిని అన్నావే!

అది లోకమంతటికీ రాధా.. నీకు కాదు.. అయినా లోకాన్నంతా కాచే కృష్ణుడిని ప్రతినిత్యమూ కంటికి రెప్పలా కాచుకునేది ఎవరూ చెప్పు.. నా ముద్దుల రాధే కదూ!

ఏమైనా నువ్వు దొంగ కృష్ణుడివి సుమా! ముద్దులూ మురిపాల ముచ్చట తర్వాత గానీ.. ఏదీ చిన్నారి కృష్ణుడి అల్లరి జ్ఞాపకాలు చెప్పవూ నాకు..

సరే.. అలాగే చెప్తాను విను. మరేమో ఒకసారి ఏమయ్యిందంటే.. నాకు చిన్నప్పటి నుంచీ పాలమీగడలూ, వెన్నముద్దలంటే మహా ప్రియం కదా! ఇంట్లో యశోదమ్మ ఎంత గారంగా గోరు ముద్దలు తినిపించినా గోప స్త్రీల ఇళ్ళలో దొంగిలించి తిన్న వెన్న రుచే వేరు! అంచేత నేను నా స్నేహితులైన గోప బాలకులతో కలిసి గోప స్త్రీల ఇళ్ళల్లో చొరబడి వాళ్ళు ఉట్టి కట్టి భద్రంగా దాచుంచిన పాల మీగడలూ, వెన్నముద్దలూ దొంగిలించి అందరం కలిసి ఎంచక్కా ఆరగించే వాళ్ళం. ఎంత అల్లరి చేసినా వారి చేతికి మాత్రం ఎప్పుడూ చిక్కేవాడిని కాదు. వేసిన తలుపులు వేసినట్టే ఉన్నాయి పాలు, వెన్న మాత్రం మాయమైపోతున్నాయెలా అని వాళ్ళందరూ ఆశ్చర్యపోయేవారు. ఎలాగైనా నన్ను పట్టుకోవాలని ఒకనాడు అందరూ కలిసి ఉపాయం పన్ని అందరిళ్ళలోనూ కాపలా ఉండగా నేను అందరికీ అన్నీ చోట్లా కనిపించి ఎవరికి వారే కృష్ణుడు తమ చేతికి చిక్కాడనుకునేలా భ్రమ కల్పించాను. తీరా చివరికి నేనెవరి చేతికీ చిక్కలేదని గుర్తించాక ఉక్రోషం కొద్దీ వారందరూ కలిసి యశోదమ్మ దగ్గరికెళ్ళి నా అల్లరి గురించి చిలవలు పలువలుగా చెప్పారు. అయినా వారి పిచ్చి గానీ, అదంతా మా బంగారు తల్లి యశోదమ్మ నమ్ముతుందా ఏవిటీ.. నా కృష్ణుడు ఎంతటి బుద్ధిమంతుడో నాకు తెలియనిదా.. వెళ్ళండి వెళ్ళండి ఇక చాడీలు చెప్పింది చాల్లే.. అని వారందరినీ అదలించి పంపేసి నన్ను దగ్గరికి తీస్కుని బుగ్గలు పుణికి ఒక వెండి గిన్నె నిండుగా వెన్న తీసుకొచ్చి గోరు ముద్దలు తినిపించింది యశోదమ్మ.

మరోసారేమో నేను బాగా అల్లరి చేస్తున్నానని , మన్ను తింటున్నానని యశోదమ్మ నన్ను కోప్పడి నోరు తెరిచి చూపమంటే పధ్నాలుగు భువనాలనీ చూపాను.. తెలుసా రాధా నీకు?

ఆహా.. ఎందుకు తెలీదు.. ప్రతి రోజూ నీ కళ్ళల్లోకి చూసినప్పుడల్లా విశ్వ దర్శన భాగ్యం కలిగిస్తూనే ఉంటావుగా నాకు! వెన్న ముద్దల కోసం మారాం చేసినా, వన్నెల ముద్దుల కోసం గారం చేసినా నువ్వు నా బుజ్జి కన్నవి, చిన్నారి తండ్రివి, వరాల మూటవి, బంగారు కొండవి, వంశీ మోహనుడివి, ముద్దుల మురారివి, రాధామాధవుడివి కదూ!

నా చిన్నారి కృష్ణా.. వేళ నువ్వు పుట్టిన రోజు.. శ్రావణ బహుళాష్టమి.. జగమంతటికీ వెలుగులు నిండిన రోజు.. నిన్ను నమ్మిన వారందరూ ఆనందోత్సాహలతో పండుగ జరుపుకునే రోజు, మురిపెంగా నిన్ను ముద్దు చేస్తూ వెన్నముద్దలు తినిపించే రోజు, నీ నామస్మరణలో మా జన్మ ధన్యమయ్యే రోజు!

కృష్ణా.. అని నిన్ను ఒక్క మారు మనసులో తలచుకున్నంతనే మామ్మాలకించి కష్టాలన్నీ కడతేర్చి సుఖసంతోషాలని ప్రసాదించే మా హృదయ నందనుడివి కదూ కృష్ణా నువ్వు! నిన్ను నమ్ముకున్న వారెల్లరి మదిలోనూ నిత్యం కొలువుండి నీడలా వెన్నంటి మము కాచే నీవెంత దయామయుడివిరా మోహనా!

అట్టి మా ప్రాణ సమానమైన శ్రీకృష్ణ పాదారవిందాలకు ప్రణమిల్లుతూ వేడుతున్నాము.. నీ ప్రేమామృతంలో మా జన్మ ధన్యం గావించి మము తరింపజేయి కృష్ణా!

శ్రీకృష్ణ చరణౌ మనసా స్మరామి.. శ్రీకృష్ణ చరణౌ శిరసా నమామి!

జయ జనార్ధనా కృష్ణా.. రాధికాపతే..
జనవిమోచనా కృష్ణా.. జన్మమోచనా!
గరుడవాహనా కృష్ణా.. గోపికాపతే..
నయనమోహనా కృష్ణా.. నీరజేక్షణా!
విమలగాత్రణే కృష్ణా.. భక్త వత్సలా..
చరణ పల్లవం కృష్ణా.. కరుణ కోమలం!
ప్రణయవారిధే కృష్ణా.. గుణగణాకరా..
దామసోదరా కృష్ణా.. దీన వత్సలా!
భువలయేక్షణా కృష్ణా.. కోమలాకృతే ..
తవ పదాంబుజం కృష్ణా.. శరణమాశ్రయే!