ఈ మంచుల్లో.. ప్రేమంచుల్లో..

పొద్దు పొద్దున్నే లేచి కిటికీ అద్దాలకున్న తెరలు తొలగించి చూస్తే ఆశ్చర్యం.. ఏమీ కనిపించలేదు! అదేంటీ.. ఇంటి ముందుండాల్సిన నల్లటి తారు రోడ్డూ, దాని మీద నిత్యమూ ఝూమ్మని తిరిగేస్తుండే సైకిళ్ళూ, బాణంలా దూసుకుపోతుండే కార్లూ, రోడ్డుకి ఆవలి పక్క మొత్తంగా మా ఊరికే అందం తీసుకొచ్చే ఎత్తైన కొండ, దాని మీదంతా మెత్తగా పరచుకున్న ఆకుపచ్చని పచ్చిక, బుద్ధిగా వరసలో నించుని కనిపించే ఆపిల్ చెట్లూ, వీటన్నీటి వెనకాల ఉన్న పెద్ద పెద్ద భవంతులూ.. ఇవేవీ కనపడలేదు. ఉన్నట్టుండి మొత్తం అన్నీ మాయమైపోయాయి..

నాకింకా నిద్ర మత్తు వదిలినట్టు లేదని చెప్పి గట్టిగా కళ్ళు నులుముకుని మళ్ళీ ఇంకోసారి కూసింత పరీక్షగా చూశాను. ఊహూ.. చిత్రంగా ఒక్కటంటే ఒక్కటీ కనపడదే! కానీ, ఇంతలోనే ఉన్నట్టుండి రాత్రికి రాత్రే వీటన్నీటినీ మాయం చేసిందెవరో మాత్రం నాకు అర్థమైపోయింది.
ఇంకెవరూ!?
ఔనన్నా, కాదన్నా.. వద్దన్నా, ఇక చాల్లెద్దూ అంటున్నా.. అస్సలే మాత్రం మన ఊసే పట్టనట్టు దర్జాగా జొరబడిపోయి ఏడాదిలో ముచ్చటగా మూడొంతుల పాటు నడింట్లో తిష్ట వేసుక్కూర్చునే మంచు.. అంతేనా.. మాట మాత్రమైనా చెప్పకుండా ఒక్కుమ్మడిగా అల్లుకుపోయి తోడులా నీడలా వెన్నంటి తిరిగేస్తూ నిలువెల్లా వణికించేసే మంచు కూడా!

అసలు విష్ణు సహస్ర నామాల్లాగా మంచు సహస్ర నామాలు రాస్కోవచ్చు మా ఊర్లో మంచుని చూస్తే.. ఎందుకంటే రోజుకో వేషం వేస్తుంటుంది మరి! పోయినేడాది చలికాలమంతా తరచూ అందంగా మంచు పూల వాన కురిసింది గానీ ఈ సంవత్సరం అన్నీటిల్లోకి ఎక్కువ కనిపించింది మాత్రం పొగ మంచే. కంటికి కనిపించిన ప్రతీదాన్ని ఒడిసిపట్టేసి అమాంతంగా తన కౌగిట్లో దాచేస్తుందని ఈ పొగమంచుకి నేనే ముద్దుగా దొంగ మంచు అని పేరు పెట్టేశాను.

అయినా ఇలా ఇష్టం వచ్చినట్టు ఆకతాయిగా అన్నీటినీ దోచేసి దాచేస్తానంటే అందరూ చూస్తూ ఊరుకుంటారేవిటీ.. అదిగో అందుకే మరి.. అటు తూర్పు వైపు నుంచి సూరీడు గారు మిలమిలా మెరిసిపోతూ హుటాహుటిన రెక్కల గుఱ్ఱాల మీద సవారీ చేస్తూ పరుగు పరుగున వచ్చేశారు. పెద్దాయన అలా వచ్చేసి గంభీరంగా నాలుగు క్షణాలైనా నిల్చుని మన దొంగ మంచుకేసి తేరిపార చూశారో లేదో.. మేష్టారిని చూసిన బడి పిల్లాడిలా గమ్మున రెండడుగులు వెనక్కి తగ్గి అల్లరి చాలించేసి నెమ్మదిగా తన పట్టు విడుస్తూ మంచు తెరల మాటున దాగి బందీలుగా ఉన్నవారందరినీ మెలమెల్లగా విడిపించసాగింది పొగమంచు.

నిన్న మొన్నటిదాకా పచ్చటి ఆకులతో, ఎర్రటి ఆపిల్ పళ్ళతో కళకళలాడుతూ నిండుగా కనిపించిన ఆపిల్ చెట్లన్నీ సర్వం పరిత్యజించి సన్యాసాశ్రమం స్వీకరించిన గృహస్థుల్లా ఉన్నాయి. కదలక మెదలక దీక్షగా ధ్యానంలో ఉన్న ఆ మోడువారిన చెట్లకి తపోభంగం కలిగించడానికన్నట్టు ఈ పొగ మంచు తెరలు వాటి చుట్టూ చేరి దోబూచులాడుతున్నట్టుంది.

ఏ రాచకార్యాలు చక్కబెట్టే హడావిడిలో ఉన్నారో ఏమో గానీ సూరీడు గారు కూడా నిమిషానికోసారి మబ్బుల చాటున చేరి మంతనాలాడుతూ మొహం చాటేస్తున్నారు. ఆయనలా అటు తిరగ్గానే ఇటు పొగ మంచు తెరలు మళ్ళీ చిక్కగా అలుముకుంటున్నాయి. వంతుల వారీగా ఇద్దరూ చెరి కాసేపు తమ ప్రతాపాన్ని చూపించే ప్రయత్నం చేస్తున్నారన్నమాట. బాగానే ఉంది వీళ్ళిద్దరి సయ్యాట.. అని నాకు నవ్వొచ్చింది.
అలా చూస్తూ ఉండిపోతే నాకూ ముచ్చటగానే ఉంది గానీ వీళ్ళిద్దరి ఆటలు చూస్తూ నేనిక్కడే కిటికీ దగ్గరే కూర్చుంటే ఎలా కుదురుతుందీ.. కొలువుకు పోవొద్దూ మరి!

అయిష్టంగానే అక్కడి నుంచి కదిలి ఆదరాబాదరాగా తయారైపోయి మంచు చేతికి పట్టుబడకుండా ఉండేలా సర్వ సన్నద్ధమయిపోయి ఇంట్లోంచి బయట పడ్డాక మళ్ళీ అదే దృశ్యం.. కనుచూపు మేరలో దట్టంగా వ్యాపించిన పొగమంచు తప్పించి వేరేదీ కనిపించట్లేదు కళ్ళకి..
అదేదో 'ట్రెజర్ హంట్' ఆటలాగా దూరం నుంచి కనపడలేదని అన్నీ మాయమైపోయాయని అనుకోవడం, చేరువవుతున్న కొద్దీ మసక మసగ్గా కనిపిస్తున్న చిన్న చిన్న ఆనవాళ్ళు గుర్తిస్తూ.. ప్రతి రోజూ నడిచే ఈ దారిలో కనిపించే చెట్టూ, పుట్టా, గువ్వా గూడులన్నీటినీ ఒక్కోదాన్ని మురిపెంగా వెతికి పట్టుకుంటూ.. అలా అలా గమ్యస్థానం చేరేదాక ఇదో కాలక్షేపం..

అసలీ మంచూ, ఎండా, వానా, ఆకాశం, చెట్టూ పుట్టా.. ఇలా ప్రకృతిలోని ప్రతి నేస్తమూ చెప్పే ఊసులు ఎంత వినసొంపుగా ఉంటాయంటే.. అవన్నీ ఆలకిస్తూ నడుస్తుంటే ఎంత దూరం నడిచినా అప్పుడే చేరిపోయామా అనిపించేస్తుంది. వేరే ఏదో కొత్త అందమైన లోకంలోకి స్వేచ్ఛావిహారానికి వెళ్ళొచ్చిన అనుభూతి కలుగుతుంటుంది.

అసలు శీతాకాలం వస్తూనే అబ్బబ్బా.. ఇప్పుడీ మంచునీ, చలిగాలుల్ని భరించాలా అని అదోలాంటి విసుగు మొదలవుతుంది గానీ.. నా వరకు నాకు మాత్రం అది పూర్తిగా కోపంతో కూడిన విసుగు కాదు. ఎప్పుడూ తెగ అల్లరి చేస్తూ వేధించే నేస్తాన్ని చూసీ చూడగానే 'అప్పుడే దయ చేశారా తమరు..' అంటూ తల మీద ఒక్కటేసి ముద్దుగా విసుక్కుంటూ ఇంట్లోకి ఆహ్వానించినట్టన్నమాట.. :)
ఎందుకో ఎంత చలేసినా, ఎన్ని ఇబ్బందులు వచ్చినా వేరే ఏ కాలాల్లో లేని ఒక గమ్మత్తైన మత్తేదో ఈ శీతాకాలంలోనే ఉందనిపిస్తుంది నాకు. పేరుకి చలికాలమైనా, ఉండేది తెల్లటి మంచే అయినా చూసే మనసుండాలి గానీ రోజుకో రంగులో మురిపిస్తుంటుంది.

కొన్నాళ్ళకి ఈ ఊరొదిలేసి వెళ్ళిపోతే ఈ మంచు కాలాన్ని చాలా మిస్ అయిపోతానేమో అని నాకిప్పటి నుంచే బెంగొచ్చేస్తూ ఉంటుంది ఒకోసారి.. అందుకే మరి.. క్షణాల్లో కరిగిపోయే దొంగ మంచుని పట్టుకొచ్చి జాగ్రత్తగా అక్షరాల్లో దాచేసే ప్రయత్నం చేస్తున్నా.. ఎప్పటికీ నాతోనే ఉండిపోయేలా చేద్దామని! అప్పుడైతే వెనక్కి తిరిగి ఇవన్నీ చదూకున్నప్పుడల్లా ఎంచక్కా.. "ఈ మంచుల్లో.. ప్రేమంచుల్లో.." అని పాడుకుంటూ మురిసిపోవచ్చు కదా అన్న చిన్ని స్వార్ధం అన్నమాట! :)

* కొన్ని పొగమంచు బొమ్మలు, ఇంకా బోల్డన్ని మంచు చిత్రాలు..