నీతో నా ప్రేమకథ!

నువ్వే కావాలంటూ పెంకిగా మారాం చేస్తోన్న మనసుని బ్రతిమాలుతూ నువ్వు కరిగిపోయిన కలవని నచ్చజెప్పబోయాను..
నే చెప్పిందంతా బుద్ధిగా విన్నట్టే విని అంతలోనే మళ్ళీ మొదటికొచ్చి నువ్వే కావాలని మంకుపట్టు పడుతోందీ మొండి ఘటం..
నా మనసుని ఊహల ఊయలలో ఊపుతూ నిద్ర పుచ్చేందుకు నిన్ను తలచుకుంటూ నీ పారాయణం చెయ్యక తప్పింది కాదు..

ఉదయసంధ్యలో వెల్లువలా వచ్చి నా కనురెప్పలను ముద్దాడిన చిరువెచ్చని రవికిరణాల్లో నీ చురుకైన చూపుల్ని తలపుకి తెచ్చా..
అపరాహ్నం వేళ చెప్పాపెట్టకుండా గభాల్న వచ్చి నను నిలువెల్లా తడిపేసిన జడివాన చినుకుల్లో నీ చిలిపి అల్లరిని మననం చేసా..
వాలుపొద్దులో ఒళ్ళు ఝల్లనిపించేలా ఉక్కిరిబిక్కిరిగా నను చుట్టేసి చక్కిలిగింతలు పెట్టిన పిల్లగాలిలో నీ స్పర్శానుభూతిని గుర్తు చేసా..

మునిమాపు వేళ ఎగిరే మబ్బుల చాటునుండి నాతో దోబూచులాడిన చందమామలో దాక్కుని నవ్వింది నువ్వేనంటూ చెప్పా..
ఈ చల్లటి రాతిరేళలో నను మురిపిస్తూ మైమరపిస్తున్న శశికిరణాల సోయగంలో నీ దొంగ చూపులు పోల్చుకోమని చెప్తున్నా..
నింగినంతా పరుచుకుని వెన్నెల పూత పూసుకుని మెరిసిపోతున్న తారలన్నీ నువ్వు నా కోసం దాచుంచిన మల్లెమొగ్గలని చెప్తున్నా..

అలా నాక్కనిపించిన ప్రతి దృశ్యంలోనూ నిన్నే చూపిస్తూ నీ ఊసుల జోలపాటతో నా మనసుని జో కొట్టే ప్రయత్నం చేస్తున్నాను..
నే చెప్పే ఊసులకి ఊ కొడుతూ నీ మీద తనకున్న ప్రేమనంతా కళ్ళల్లో నింపుకుంటూ మెల్లగా మత్తుగా నిదురలోకి జారుకుంటోంది..
హమ్మయ్యా.. నా పాచిక పారినట్టే ఉంది.. నా మనసుని మాయ చేస్తూ నే వేసిన నీ ప్రేమ మంత్రం పారింది.. మరొక రోజు గడిచింది..

రేపు తెల్లారుతూనే మళ్ళీ నువ్వెక్కడంటూ, నిన్ను చూపించమంటూ, తెచ్చివ్వమంటూ గడుగ్గాయిలా అల్లరి మొదలెడుతుంది..
అప్పుడు నా కంటిపాప వెలుగులో నీ జ్ఞాపకాల రంగులద్దుతూ సర్వత్రా నిన్నే చిత్రిస్తూ మళ్ళీ ఈ గారడీ విద్యలు ప్రదర్శించాలి నేను..
ఎన్నాళ్ళు ఎన్నేళ్ళు గడిచినా నా మనసుకి నీ మరుపన్నదే రాదు.. నాకు అలుపంటూ రాదు.. నా ఈ కథనానికి కాలదోషం పట్టదు..
నా మనసు లోగిట్లో నిత్యం అలరారే ఈ కథాక్రమానికి ముగింపంటూ లేదు.. నీతో నా ఈ ప్రేమకథ కంచికెళ్ళడమన్న మాటే లేదు..
కానీ.. ఇంతందమైన ఈ ప్రేమకథ అచ్చంగా కథలానే మిగిలిపోయిందన్నది మాత్రం నిరంతరం నన్ను గాయపరిచే చేదు వాస్తవం!