​Venice - Through my eyes - 2

వెనీస్ అనగానే చాలామందికి మొదట గుర్తొచ్చేది Gondola రైడ్. గొండోలా అంటే నల్లటి చెక్కతో పూర్తిగా చేతిపనితనంతో తయారుచేయబడిన వెనీషియన్ సాంప్రదాయక పడవ. వీటిని నడిపే వ్యక్తిని Gondolier అంటారు. వీటిని వేరే ఎటువంటి యంత్ర సహాయం లేకుండా కేవలం తెడ్డు వేసి నడుపుతారు. 17, 18 వ శతాబ్దాల కాలంలో వెనీస్లో దాదాపు పదివేల గొండోలా బోట్స్ ఉండేవంటే వీటికి ఎంతటి ఆదరణ ఉండేదో ఊహించవచ్చు. ఇప్పుడు వెనీస్ లో మోటార్స్ తో నడిచే ఎన్ని రకాల పడవలు వచ్చినా కూడా గొండోలా రైడ్ ఒక ప్రత్యేక ఆకర్షణగా ఉంటోంది. అప్పటంత పెద్ద సంఖ్యలో లేకపోయినా వెనీస్లో ఇప్పుడు దాదాపు ఐదొందల వరకూ గొండోలాలు ఉన్నాయట.

గొండోలాలు నడిపే గొండోలియర్స్ అందరూ ఒకేలాంటి యూనిఫారం వేసుకుని ఉంటారు. దాదాపు ఆరొందల కేజీల బరువుండే ఈ చిన్న పడవల్లో మనుషుల్ని ఎక్కించుకుని వాటర్ ట్రాఫిక్ లో అంతటి ఇరుకైన కాలువల్లో నడపడం చాలా కష్టమైన పని కాబట్టి చాలా ట్రెయినింగ్ ఇచ్చి, పరీక్షలు పెట్టి అన్నీరకాలుగా నిపుణత సంపాదించినవారికే గొండోలియర్స్ గా ఉండటానికి లైసెన్సులు ఇస్తారట. మొత్తం వెనీస్ అంతటా ఈ గొండోలా సర్వీస్ కి స్టాండర్డ్ రేట్స్ ఉంటాయి. వాటి నిర్వహణ అన్నీటికీ కలిపి ఒకే రకంగా ఉంటుందన్నమాట. 40 నిమిషాల పాటు సాగే గొండోలా రైడ్ ఖరీదు 80 యూరోలు. ఇంకా ఎక్కువసేపు తిరగాలనుకుంటే ప్రతీ ఇరవై నిమిషాలకి అదనంగా 40 యూరోలు ఖర్చవుతుంది. కాకపోతే ఒక్కో గొండోలాలో ఆరుగురి వరకూ ఎక్కవచ్చు. కాబట్టి వేరే ఇంకెవరితోనైనా షేర్ చేసుకుంటే తక్కువ ఖరీదులో రైడ్ కి వెళ్ళిరాగలిగే వెసులుబాటు ఉంది. రాత్రి పూట రైడ్స్ అయితే వంద యూరోలు ఉంటుంది. ఇంకా ఏమైనా ప్రత్యేకతలు కావాలనుకుంటే దాన్ని బట్టి ఖరీదు పెరుగుతూ పోతుంది. మన ఇష్టాయిష్టాలని బడ్జెట్ ని బట్టి మనకి కావలసినంతసేపు రైడ్ కి వెళ్ళవచ్చు.

Venetian Gondolas

చేత్తో తయారు చేసిన పడవలు కదాని మాములుగా సాదాసీదాగా ఉండవు ఈ గొండోలాలు. లోపల కూర్చోడానికి పెట్టిన చిన్న బల్లలు, కుర్చీల మీద చక్కటి డిజైన్లు చెక్కబడి, నాణ్యమైన సీట్లు, తివాచీలతో అందంగా సర్ది ఉంటాయి. పూర్వకాలంలో సామాన్యులు పెళ్ళిళ్ళు లాంటి వేడుకల కోసం వీటిని వాడితే ధనవంతులు విలాసంగా ఉపయోగించేవారట. అంత గొప్ప చరిత్ర కలిగిన ఈ గొండోలాల్లో ప్రయాణించడం అనే అనుభూతితో పాటు ఈ పడవలు బాగా ఇంటీరియర్ గా ప్రశాంతంగా, నిశబ్దంగా ఉండే సన్నటి ఇరుకైన కాలువల్లోకి తీసుకెళ్ళి తిప్పుతుంటే అంత తక్కువ ఎత్తున్న పడవలో నీళ్ళ మీద ఉయ్యాల జంపాల ఊగుతూ, చుట్టూరా శతాబ్దాల తరబడి నీళ్ళలోనే నానిపోతున్న పాతకాలం ఇళ్ళనీ, పాత కిటికీలని, బాల్కనీలని, కిటికీ పక్కన గోడ మీదకి కట్టిన తీగల మీద ఆరేసిన బట్టల్ని, గుమ్మాల ముందు నీళ్ళలో మునిగిపోయిన మెట్లనీ, ఇళ్ళ ముందు నిలిచి ఉన్న చిన్న పడవల్ని... వీటన్నీటినీ అతి దగ్గరగా చూస్తూ అరే.. భలే చిత్రంగా ఉందే ఈ ఊర్లో జీవన విధానం అని తీరిగ్గా ఆశ్చర్యపోవచ్చు. :-)

Gondola ride through the narrow canals of Venice

గ్రాండ్ కెనాల్ మీదుగా ఉన్న నాలుగు వంతెనల్లోనూ అత్యంత పెద్దది, పాతది అయిన Rialto bridge ని ఊరికే నీళ్ళలోంచి మాత్రమే చూడకుండా ఆ చుట్టుపక్కల నడుస్తూ చూడటం బాగుంటుంది. 16వ శతాబ్దపు నాటి ఈ విశాలమైన వంతెన మీద మధ్యలో నడిచే మెట్ల దారితో పాటు రెండు వైపులా చిన్న చిన్న దుకాణాలు ఉంటాయి. దాదాపు వెయ్యేళ్ళుగా ఈ ప్రదేశంలో నడపబడుతున్న Rialto మార్కెట్లో చాలారకాల లావాదేవీలు జరుగుతూ నిత్యం రద్దీగా ఉంటూ వెనీస్లో అతి ముఖ్యమైన వాణిజ్య కేంద్రంగా విలసిల్లుతోందట. రోజువారీ తాజా కూరగాయలు, పండ్లు, చేపల్లాంటి రకరకాల జలచరాల ఫ్రెష్ మార్కెట్ కూడా ఇక్కడే ఉంది.

ప్రతీ ఊరికీ ఒక సెంటర్ అఫ్ అట్రాక్షన్ ఉన్నట్టే వెనీస్ లో St. Mark Square (Piazza San Marco) ఉంది. ఇది వెనీస్ సెంటర్ అన్నమాట. ఈ ప్రదేశాన్ని నెపోలియన్ 'డ్రాయింగ్ రూమ్ ఆఫ్ ద యూరోప్' అన్నాడట. వందల సంవత్సరాల చరిత్రతో ఘనత వహించిన St. Mark's Basilica church, St. Mark's Campanile (bell tower), Clock tower, Doge's Palace (Duke's palace) మొత్తం అన్నీ ఇక్కడే ఒకేచోట ఉంటాయి. వెనీస్ లో ఊరంతా బోలెడు చర్చిలు ఉన్నా ఇవి ముఖ్యమైనవి అన్నమాట. రిపబ్లిక్ ఆఫ్ వెనీస్ గా ఉన్నప్పుడు వెనీస్ మొత్తానికి అధిపతిగా ఉండి పరిపాలించే డ్యూక్ నివసించిన రాజభవనం ఇక్కడే ఉంది గ్రాండ్ కెనాల్ పక్కనే. వెనీస్ లో ఉన్న చాలా మ్యూజియంలు, చర్చిల లోపలకి వెళ్ళడానికి టికెట్లు విడివిడిగా దేనికది కొనుక్కోడంతో పాటు, కొన్ని కాంబినేషన్ టికెట్స్ కూడా ఉంటాయి. సాధారణంగా వీటిని సందర్శించాలంటే చాలా పెద్ద క్యూ దాటుకుని వెళ్ళాల్సి వస్తుంది. ఆన్లైన్లో ముందే టికెట్స్ కొనుక్కుని మన విజిట్ ని షెడ్యూల్ చేసుకునే అవకాశాలు కూడా ఉన్నాయి. కాకపోతే వీటన్నీటిని అంత దగ్గరగా, పరిశీలనగా చూడాలనుకుంటే ఎక్కువ టైము, డబ్బు ఖర్చవుతుంది కాబట్టి ఎవరెవరి ఆసక్తిని బట్టి వారు ప్లాన్ చేసుకోవచ్చు. ఇవన్నీ చూడలేకపోయినా సరే గ్రాండ్ కెనాల్ పక్కనే ఉన్న ఈ చారిత్రాత్మక సెయింట్ మార్క్ స్క్వేర్ లో కాలినడకన చుట్టూ తిరుగుతూ అన్నీ చూడటం కూడా చాలా గొప్ప అనుభూతి అనే చెప్తాను నేనైతే!

Rialto Bridge, St, Mark's Square, St. Mark's Basilica, Doge's Palace

వెనీస్ తో పాటుగా వెనీస్ మెయిన్ సిటీ నుంచి కాస్త దూరంలో విడిగా ఉన్న కొన్ని ద్వీపాలు కూడా సందర్శనాయోగ్యమైనవే. San Giorgio Maggiore అనే ఒక చిన్న ద్వీపం సెయింట్ మార్క్ స్క్వేర్ కి చాలా దగ్గర్లోనే ఉంటుంది. Vaporetto లో వెళితే ఒక్క స్టాప్, ఐదారు నిమిషాల్లో వచ్చేస్తుంది. అక్కడ తొమ్మిదో శతాబ్దం నుంచే చర్చి, క్రిస్టియన్ మొనాస్టరీ ఉండేవట. ఇప్పుడున్న పెద్ద చర్చి 16 వ శతాబ్దంలో కట్టారట. ఈ చర్చికున్న బెల్ టవర్ మీదకి లిఫ్ట్ ఎక్కి వెళ్ళవచ్చు. 6 యూరోలు టికెట్. పైకెక్కి అక్కడనుంచి చూస్తే వెనీస్ నగరం వ్యూ, ముఖ్యంగా సెయింట్ మార్క్స్ స్క్వేర్ చాలా అందంగా కనిపిస్తుంది. మేము వెళ్ళినప్పుడు మొత్తం పొగమంచుతో నిండిపోయి ఉండటం వల్ల అంత క్లియర్ వ్యూస్ లేవు కానీ ఇది తప్పకుండా వెళ్ళి చూడాల్సిన వ్యూ అనిపించింది నాకు. చర్చి లోపల పాత కాలం నాటి ఆర్కిటెక్చర్, పెయింటింగ్స్ వగైరా కూడా ఆసక్తికరంగానే ఉంటాయి. 'ఈ చర్చి చాలా పవిత్రమైన ప్రదేశం కాబట్టి సరైన బట్టలు వేసుకురావాలి. పొట్టి దుస్తులతో లోపలకి అనుమతి నిషేధం' అని రాసున్న బోర్డ్ చూసి కాస్త ఆశ్చర్యంగా అనిపించింది. ఇప్పటిదాకా నేను చాలా పాతకాలం చర్చిలు చూసాను కానీ ఇలాంటి నోట్ మాత్రం ఇదే మొదటిసారి చూడటం. గ్రాండ్ కెనాల్ లోంచి చూసినప్పుడు ఈ ద్వీపం చాలా అందంగా కనిపిస్తుంది.

Foggy views from Grand canal: St. Mark's Square, St. Giorgio Maggiore,  Santa Maria Della Salute

వెనీస్ కి కాస్త దూరంగా Murano, Burano అని రెండు ద్వీపసమూహాలు ఉన్నాయి. ఇవి కూడా అచ్చం వెనీస్ లాగే నీళ్ళలో తేలుతున్నట్టే ఉంటాయి. వెనీషియన్ గ్లాస్ కి కొన్ని వందల సంవత్సరాల చరిత్ర ఉందట. ఇక్కడున్న గ్లాస్ వర్కర్స్ కేవలం చేతి పనితనంతో తయారు చేసే గ్లాస్ కళారూపాలు అద్భుతంగా ఉంటాయి. ఈ గ్లాస్ మేకింగ్ పరిశ్రమ ముఖ్యంగా మురానో ద్వీపంలో కేంద్రీకృతమై ఉంది. ఈ ఊర్లో చాలా చోట్ల గ్లాస్ బ్లోయింగ్ ప్రక్రియని దగ్గరగా చూసే అవకాశం ఉంది. మేము ఒక గ్లాస్ ఫ్యాక్టరీలో చూడటానికి వెళితే ఒక Glass smith కేవలం ఒకే ఒక నిమిషంలో మా కళ్ళముందే ఒక చిన్న గుర్రం బొమ్మ చేసి చూపిస్తే అద్భుతం అనిపించింది. ఇసుక లాంటి పొడిని చూపించి అదొక రకమైన క్వార్ట్జ్ అని దానితోనే గాజు బొమ్మలు చేస్తారని చెప్పారు. దాన్ని ముద్దలా చేసి వందల సెంటీగ్రేడ్ ఉష్ణోగ్రతలు ఉండే వేడి కొలిమిలో కాల్చి అది వేడిగా ఉన్నప్పుడే చకచకా వాళ్ళకి కావలసిన ఆకారాల్లో మలుస్తారట. గాజులో రకరకాల రంగులు, డిజైన్లు సృష్టించడం కోసం రకరకాల రసాయనాలని వాడతారట. ఏదో మట్టి బొమ్మని చేసినంత సులువుగా క్షణాల్లో గాజుబొమ్మల్ని రూపొందించడం మాత్రం గొప్పగా అనిపించింది.

మురానో అంతా ఎక్కువగా ఇలా తయారు చేసిన గ్లాస్ వస్తువుల దుకాణాలే ఉంటాయి. వెనీస్ నిండా ఎక్కడ చూసినా కనిపించే గ్లాస్ వస్తువులన్నీ కూడా మురానో లోనే తయారు చెయ్యబడతాయి. గాజుతో ఏమేం వస్తువులు తయారు చేస్తారని చెప్పాలంటే అదొక పెద్ద లిస్టు అవుతుంది. చిన్న చిన్న జంతువుల బొమ్మల దగ్గర్నుంచీ పెద్ద పెద్ద షాండ్లియర్ల వరకూ వారు తయారు చెయ్యని వస్తువే లేదు. అమ్మాయిల నగలు అయితే ఇక చెప్పనవసరం లేదు. వాళ్ళ సృజనాత్మకత, పనితనం గురించి ఎంత ప్రశంసించినా తక్కువే. అవన్నీ చూస్తుంటే కళ్ళు మిరుమిట్లు గొలిపాయి. పర్సులు ఖాళీ కూడా అయ్యాయనుకోండి అది వేరే విషయం! మురానో గ్లాస్ ఎంతందంగా ఉంటుందో ఖరీదు కూడా అంతే ఎక్కువ. అక్కడ షాపుల్లో వారందరూ ఇవి అన్నీటిలాగా మేడిన్ చైనా వస్తువులు కావు ఒరిజినల్ మురానో గ్లాస్ అని వాళ్ళ మార్క్ చూపించి, అది చెక్ చేసుకుని మాత్రమే కొనుక్కోండి అని చెప్తున్నారు. అక్కడ మనమేదైనా వస్తువు కొనుక్కుంటే వాళ్ళే దాన్ని భద్రంగా ప్యాక్ చేసి ప్రపంచంలో ఏ మూలకైనా పోస్టు ద్వారా పంపిస్తారట. ఖరీదు ఎక్కువైనా సరే వాళ్ళ పనితనానికి మాత్రం జోహార్లు అనిపించింది. అసలు వెనీస్ లో ఉన్నంతలో బోల్డు టైము ఈ గాజు కళాఖండాలని చూడ్డానికే సరిపోయింది. అంతలా ఆకర్షించేశాయి. ఈ ఊర్లోనే గ్లాస్ బ్లోయింగ్ చరిత్రని విపులంగా వివరించే గ్లాస్ మ్యూజియం కూడా ఉందట కానీ మేము వెళ్ళలేదు.

Venetian Glass Art of Murano

మురానో ద్వీపం గ్లాస్ కి ప్రసిద్ధి అయితే బురానో అనే ఇంకో చిన్న ద్వీపం లేస్ మేకింగ్ కి ప్రసిద్ధి. వెనీస్ నుంచి vaporetto తీసుకుంటే 45 నిమిషాల్లో బురానో కి వెళ్ళవచ్చు. ఈ ఊరు కూడా వెనీస్ లాగే ఉన్నాసరే ఈ ఊరి ప్రత్యేకత ఏంటంటే, ఇక్కడ ఇళ్ళన్నీ కూడా బోల్డన్ని రంగుల్లో మెరిసిపోతూ ఊరంతా చాలా కలర్ ఫుల్ గా ఉంటుంది. ఊరంతా లేసులు అమ్మే షాపులు ఉంటాయి. లేసులు అంటే ఏముందిలే మామూలు లేసులే కదా అనుకున్న నాకు అక్కడ షాపుల్లో ఉన్న రకరకాల వస్తువులు చూసి చాలా ఆశ్చర్యమేసింది. లేసుల అల్లికతోనే రకరకాల బట్టలు, తివాచీలు, బొమ్మలు, స్వెటర్లు అసలు ఒకటేమిటి వందల రకాల వస్తువులని తయారు చేశారు. ఇదంతా ముఖ్యంగా ఆడవాళ్ళు నడుపుకునే చేనేత పరిశ్రమ లాంటిది అనుకుంటా. కొన్ని దుకాణాల్లో బామ్మల వయసులో ఉన్నవాళ్ళు కూర్చుని శ్రద్ధగా ఏవో అల్లుతూ, కుట్టేస్తూనే ఉన్నారు. ఈ ఊర్లో లేసుల చరిత్రకి సంబంధించిన మ్యూజియం కూడా ఉందట. ఊరు మాత్రం అన్నీ బ్రైట్ కలర్స్ వేసిన ఇళ్ళతో భలే బాగుంది చూడటానికి. ఈ లేసు వర్కులు కూడా చాలా ఖరీదెక్కువే. మురానో, బురానో చూడ్డానికి వెనీస్ లాగే ఉంటాయి కానీ జనాల తాకిడి అక్కడికన్నా తక్కువ కాబట్టి చాలా ప్రశాంతంగా ఉంటుంది.

Burano: Colurful Houses and the Lace making Art

యూరోప్లో చాలా చోట్ల గమనించాక నాకు అర్థమైంది ఏంటంటే, ఎక్కడైనా యంత్రాల మీద కాకుండా మనిషి చేతుల్లో తయారు చేయబడే వస్తువులకి, హస్తకళలకి విలువ, ఖరీదు చాలా ఎక్కువ. అందరూ ఆయా కళాకారులకి ఎంతో గౌరవం ఇస్తారు. అసలు ఇటలీలో అంత మారుమూల ఉన్న చిన్న ఊర్లో వారు తయారు చేసే వస్తువులకి ఎంత విలువో, వారు ఎంత డబ్బు సంపాదిస్తున్నారో! అందరి దగ్గరా క్రెడిట్ కార్డుతో డబ్బులు కట్టించుకోగలిగే సౌకర్యం కూడా ఉంది. ప్రపంచమంతా హస్తకళలని అంత జాగ్రత్తగా కాపాడుకుంటుంటే మన భారతదేశంలో మాత్రం చేనేత వస్త్రాలకి, హస్తకళలకి అంత తక్కువ ఖరీదు ఎందుకు కడతారో అర్థం కాదు. వాటి గొప్పతనాన్ని గుర్తించి వాళ్ళ కష్టం, కళ ప్రపంచమంతా గుర్తించేట్టుగా మంచి సౌకర్యాలు, ప్రచారం కల్పించొచ్చు కదా అనిపించింది. వెనీషియన్ సొసైటీలో తరతరాలుగా ఈ కళాకారులకి ఉన్న గౌరవం, స్థానం ఆర్థికంగా, విలువల పరంగా కూడా చాలా ఎక్కువట. మనం కూడా మనవారికి తగిన గౌరవం ఇవ్వకపోతే ఆ కళలన్నీ ముందు తరాల దాకా వెళ్ళవేమో! అసలైనా అంత గొప్ప పనితనాన్ని గుర్తించలేకపోవడం, గౌరవించలేకపోవడం ఎంత అజ్ఞానం, దౌర్భాగ్యం! అక్కడ అవన్నీ చూస్తున్నంతసేపూ ఇలాంటి ఆలోచనలే వచ్చి బాధనిపించింది.

ఇంక తిండి విషయానికొస్తే ఇటాలియన్ వంటకాలని ఇష్టపడేవారు ఇక్కడ భోజనాన్ని బాగా ఆస్వాదించొచ్చు. వెనీస్ ఉండేదే నీళ్ళల్లో కాబట్టి రకరకాలైన చేపలు, రొయ్యలు, స్క్విడ్స్, ఏవేవో రకం గవ్వలు అవీ ఇవీ అని కాకుండా నీళ్ళల్లో ఉండే సకల జీవాలు ఇక్కడ ఆహారంలో ముఖ్య భాగంగా కనిపిస్తాయి. అవన్నీ ఇష్టపడేవారికి పండగేనన్నమాట! :-) జర్మనీలో ఇటాలియన్ ఫుడ్ ప్లేసెస్ లో కూడా చాలాసార్లు ఇటాలియన్ ఫుడ్ తిన్నాసరే ఇక్కడికంటే వెనీస్ లో రుచులు చాలా గొప్పగా ఉన్నాయనిపించింది నాకు. అందరి సంగతి నేను చెప్పలేను గానీ వేరేమీలేకుండా ఉట్టి టొమాటో క్రీమ్ తో చేసిన sphagetti pomodoro నే అద్భుతం అనిపించింది నాకైతే. ఇంకా వెనీషియన్ బేకరీల్లో ఏవేవో కొత్త రకం బేక్డ్ గూడ్స్, రకరకాల పేస్ట్రీస్ కనిపించాయి. రకరకాల నట్స్ తో చేసే వెరైటీలు చాలా ఉన్నాయి. ఏది ట్రై చేసినా వావ్ అనే అనిపించింది. వీటన్నిటితో పాటుగా ఇటలీ దాకా వెళ్ళి తిరామిసు తినకుండా ఎలానూ ఉండలేము కదా! మొత్తానికి ఫుడ్ విషయంలో యూరోప్లో మరే దేశంలోనూ ఇంత హ్యాపీగా అనిపించదేమో అనిపించింది. రుచులు సరే రేట్లు సంగతేంటంటే  మాత్రం, ఎక్కువనే చెప్పాలి. నిజానికి వెనీస్ వెళ్ళే ముందు అందరూ బాబోయ్ అక్కడసలు ఏమీ తినలేం, చాలా ఎక్కువ ఖరీదు అని చెప్పారు. కానీ, మా ఊరే యూరోప్లో costilest cities లో ముందు వరసలో ఉంటుంది కాబట్టి అనుకుంటా మాకు అంత ఎక్కువన్న భావన రాలేదు. ఒక మాదిరి డీసెంట్ రెస్టారెంట్ లో ఇద్దరు మనుషులకి ఒక సింపుల్ మీల్ విత్ అ కూల్ డ్రింక్ మినిమం 35 యూరోలు అవుతుంది. ఏ వైనో కావాలంటే ఇంకా ఎక్కువవుతుంది. నిజం చెప్పాలంటే కాస్త గట్టిగా తినేవాళ్ళకి అది కూడా బాగా కడుపు నిండా తినేశాం అన్నట్టు అనిపించకపోవచ్చు. అది కూడా మెయిన్ సెంటర్లలో కాకుండా కొంచెం ఊర్లో లోపలకి ఉన్న చోట్లే! కానీ అక్కడక్కడా చిన్న శాండ్ విచ్లు, పిజ్జా ముక్కలు కాస్త చవకగా అమ్మే చిన్న చిన్న షాపులు కూడా ఉన్నాయి.

ఇంకా వెనీస్ లో అంతా ఎక్కడ చూసినా ఇటాలియన్ భాషే మాట్లాడినా సరే బాగా పర్యాటక ప్రదేశం కాబట్టి అన్నీ చోట్లా నోట్స్ అవీ ఇంగ్లీషులో కూడా ఉన్నాయి. ఇటాలియన్ మాత్రం భలే వినసొంపుగా ఉంది వినడానికి. రెస్టారెంట్స్ లో, దుకాణాల్లో మాత్రం కొందరు కొద్ది కొద్ది ఇంగ్లీషు మాట్లాడతారు. బాగా మాట్లాడగలిగినవారు చాలామంది ప్రత్యేకంగా ఇంగ్లీషు మాట్లాడతామని రాసి పెడుతుంటారు. లోకల్ ఇటాలియన్స్ తో పాటుగా వేరే దేశాల నుంచి వచ్చిన ఇమ్మిగ్రెంట్స్, ముఖ్యంగా ఆసియా వాళ్ళు చాలామంది కనిపించారు. చాలామంది వీధుల్లో బొమ్మలు, సావనీర్స్ అమ్ముకునే చిన్న చిన్న షాపులు పెట్టుకున్నారు. ఒక ఇండియన్ కెఫే పెట్టుకున్న ఆఫ్ఘనిస్తాన్ అతను యూరోప్లో రెఫ్యూజీస్ కి, అసైలమ్ సీకర్స్ కి వేరే దేశాల ఇటలీ నే బాగుంటుందని, అందుకే ఇక్కడ ఎక్కువమంది ఉన్నారని చెప్పాడు. కానీ, వారికి చాలా సమస్యలు ఉన్నాయనుకుంటా. వారి సమస్యలని గురించి ప్రస్తావిస్తూ కొన్ని రకాల ప్రొటెస్ట్ బోర్డ్స్ కనిపించాయి అక్కడక్కడా.

జర్మనీలో క్రిస్మస్ టైములో 24 మధ్యాహ్నం నుంచే అన్నీ దుకాణాలు మూసేస్తారు. 25, 26 న అయితే రెస్టారెంట్లు లాంటివి కూడా ఉండవు. వెనీస్లో ఒక ఇటాలియన్ రెస్టారెంట్ లో అతను జర్మనీ గురించి అన్నీ అడిగి తెలుసుకుంటూ అక్కడ అలా పూర్తిగా మూతపడటం అనేది ఉండదని చెప్పి జర్మనీలో అలా ఉంటుందంటే చాలా ఆశ్చర్యపోయాడు. మాకు మామూలు రోజుల్లో షాపులు రాత్రి ఎనిమిది దాటాక ఉండవు. ఆదివారాలు పూర్తిగా మూసేసే ఉంటారంటే అతను ఇంకా ఆశ్చర్యపోయాడు. ఇదొక్కటే కాదు గానీ అంత తక్కువ టైములోనే జర్మనీకి, ఇటలీకి చాలానే తేడాలు కనిపించాయి.

ఇంకా, ఊరంతా నీళ్ళే ఉంటాయంటే ఎప్పుడూ పరిశుభ్రంగా ఉంచుకోవడం ఎంత కష్టం! అంటే, అక్కడ నివసించే వారందరూ ఎంత క్రమశిక్షణగా, పద్దతిగా ఉండాలో కదా.. ఊరంతా లేత ఆకుపచ్చ రంగులో ఉన్న నీళ్ళు ఎంత శుభ్రంగా ఉన్నాయో! అంత చిన్న చిన్న సందుల్లో తిరుగుతున్నప్పుడు కూడా ఎక్కడా ఒక్క ఈగ, దోమ కానీ, కనీశం నాచు వాసన కూడా అనిపించలేదు.

Night view of Venice

పగటి పూట అందమంతా ఒక ఎత్తు అయితే చీకటి పడ్డాక విద్యుద్దీపాల కాంతిలో మెరిసిపోయే వెనీస్ నగరపు అందం పూర్తిగా ఇంకో రకం మాయ! దీపాల కాంతులు నీళ్ళ మీద మెరుస్తూ, నీటి మీద తిరిగే పడవల కదలికలకి ఊయలలూగే నీటి అలలతో పాటుగా వయ్యారంగా కదిలే దీపపు కాంతుల ఛాయలు, చూస్తున్నకొద్దీ చూడాలనిపించింది. మొత్తంగా ఒక్క మాటలో చెప్పాలంటే, వెనీస్ నగరంలో అదాటుగా ఎటువైపు చూసినా ఒక దృశ్యకావ్యంలా మనోహరంగా ఉంది. చిత్రలేఖనం వచ్చినవారు తల తిప్పి ఎటు చూసినా ఒక పెయింటింగ్ గీసేసుకోవచ్చు. ఊర్లో చాలా చోట్ల చాలామంది అలా పెయింటింగ్స్ గీసి అమ్ముతున్నారు కూడా! అలాగే, రాండమ్ గా ఎటు వైపు చూసి కెమెరా క్లిక్ చేసినా ఆ ఫోటోని పెద్దది చేసి గోడ మీద తగిలించేసుకోవచ్చు. వెనీస్ నగర వీధుల్లో తిరిగే కొద్దీ మరీ మరీ నచ్చేసి ఆ ఊరు వదిలి వెనక్కి వచ్చేయ్యాలంటే భలే దిగులేసింది. కానీ, మళ్ళీ ఎప్పుడో మరోసారి తప్పక వస్తామంటూ ప్రేమగా వీడ్కోలు చెప్పేసి వచ్చాము.

అదన్నమాట నేను చూసిన వెనీస్ నగరం!

నా కళ్ళతో చూపించిన వెనీస్ మీక్కూడా నచ్చుతుందని ఆశిస్తూ, ఎన్నో అందమైన, అమూల్యమైన అనుభూతులని నా సొంతం చేసిన 2013 కి వీడ్కోలు పలుకుతూ 2014 అందరి కోసం గొప్ప గొప్ప సంతోషాలని మూట కట్టి మోసుకురావాలని కోరుకుంటూ.. అందరికీ నూతన సంవత్సర శుభాకాంక్షలు. :-)