ఈనాటి 'ఈ' బంధమేనాటిదో!

"ఈనాటి ఈ బంధమేనాటిదో.. ఏనాడు పెనవేసి ముడి వేసెనో.."

ఏంటో అర్ధరాత్రి పూట నిద్ర మానుకుని మరీ ఇంత అత్యవసరంగా ఘంటసాల పాటల గురించి చర్చిస్తున్నానేమిటా అని మీరు ఆశ్చర్యపోవడంలో వింతేం లేదు కానీ... అసలు విషయం ఏంటంటే, ఒకోసారి కొన్ని భావాలు ఆలోచనలుగా మారి ఆనందం, ఆవేదన, ఆవేశం, అయోమయం.. (ప్రాస బాగుందని వాడేసాన్లే.. చూసీ చూడనట్టు పోవాలి మరి.. :D) వగైరా అనుభూతులన్నీ కలగాపులగమై చివరికి ఇదిగో ఇలా అర్ధరాత్రి అపరాత్రి అని చూసుకోకుండా ఉన్నపళంగా కూర్చోబెట్టేసి అక్షర మాలలు అల్లించేస్తాయి.

చిన్నప్పుడు మనల్ని బళ్ళో చేర్చినప్పుడు పక్కన కూర్చున్న మరో పాపాయితో బలపాలు పంచుకునే పసి స్నేహాలు, ఇంకాస్త ఎదిగాక బళ్ళో పెన్సిళ్ళూ, పెన్నులూ, పుస్తకాలూ, పెరట్లో పూసే కనకాంబరాలూ, నాన్న కొనిచ్చిన సిల్కు రిబ్బన్లూ, అమ్మ పెట్టిన తీపి తాయిలాలు పంచుకునే బాల్య స్నేహాలు, తర్వాత ఇంకాస్త ముందుకెళ్ళి పరీక్షలూ, కోచింగులూ, ర్యాంకులూ, టీజింగులూ, క్రష్షులూ, ప్రేమలేఖలూ, వార్నింగులూ, బ్రేకప్పులూ వగైరా ఊసులన్నీ పంచుకునే టీనేజ్ స్నేహాలూ, పెళ్ళిళ్ళో, ఉద్యోగాలో మూలంగా అప్పటిదాకా ఉన్న పరిసరాలకి, స్నేహితులకి దూరంగా వెళ్ళిపోయి కొలీగ్స్ లోనో, పక్కింటి వాళ్ళలోనో వెతుక్కునే తప్పనిసరి స్నేహాలు..... ఇవన్నీ జీవితపు ప్రతి మలుపులోనూ మనందరికీ అనుభవమవుతూనే ఉంటాయి కదూ!

అప్పటికీ, ఇప్పటికీ చుట్టూ ఎవరో ఒక స్నేహితులైతే ఉంటారు గానీ ఆ స్నేహాలలో అనుభూతి మాత్రం అన్నిటా ఒకటే కాదు. ముఖ్యంగా పైన చెప్పిన జాబితాలో చివరి మలుపుకి వచ్చేసరికి ఏర్పడే స్నేహాలు కేవలం పరిస్థితుల ఆధారంగా మనుగడ సాగించేవి అయ్యి ఉంటాయి తప్ప చిన్నప్పటిలా పూర్తి అమాయకత్వంలో ఏర్పడే అందమైన స్నేహాలు కావు. అలాగని మన అభిరుచులు, మనోభావాలు, అభిప్రాయాలు నచ్చి మనం ఇష్టంగా పెంచుకున్న స్నేహాలు కూడా కావు. ఒకవేళ అలాంటి స్నేహాలున్నా ఎక్కడో నూటికో కోటికో ఒకరికి ఉంటాయేమో అలా అన్నీ కలిసొచ్చేవి.

ఇంతకీ ఇప్పుడు నే చెప్పొచ్చేది ఏంటంటే.. ఈ ఉరుకుల పరుగుల జీవితపు పరుగు పందెంలో మన మనసుకి అత్యంత సమీపంగా, భావసారూప్యత కలిగి, అభిప్రాయాలు కలిసి, ఒకరి మనసులో ఒకరికి స్వచ్ఛమైన ప్రేమాభిమానాలు, పరస్పర గౌరవాలు ఉండి మనకి దగ్గరగా మనతో కలిసి మన పక్కన నిలబడగలిగే, మన దారిలో నడవగలిగే స్నేహితులు ఉండటం అనేది ఎంత అపురూపమైన విషయం అయిపోయింది కదా అనిపిస్తుంది.
సరే అయితే ఇప్పుడేంటీ.. అంటారా?
అదేదో టీవీ యాడ్ లో చెప్పినట్టు "మీరు అసాధ్యం అనుకున్నవన్నీ సుసాధ్యం చేస్తుంది మా ఒకే ఒక ప్రోడక్ట్.." అన్న చందంగా ఈ 'ఈ-స్నేహాలు' ఉన్నాయి చూసారూ.. ఈ  ఒక్క ఐడియా నిజంగా మన జీవితాన్నే మార్చేస్తుందంటే నమ్మాలి మరి!

హమ్మయ్యా... ఇప్పుడు అసలు విషయం దగ్గరికొచ్చాను. ఇహ కాస్త ఊపిరి పీల్చుకుని కులాసాగా వినండి.. :D

ఈ 'ఈ' స్నేహాల గురించి, స్నేహితుల గురించి చెప్పాలంటే....
వీళ్ళు ఎక్కడో ఏదో దేశంలో భూమి ఆవలి పక్కన ఉంటారా.. మనం లేచే టైముకి వాళ్ళు నిదరోతారు. లేదా వాళ్ళు లంచు తినే టైముకి మనం నడి నిద్రలో ఉంటాం.. అయినా సరే "ఇదో.. నాకు ఫలానా ఆలోచన వచ్చింది.. నువ్వేమంటావోయ్?" అని అడగ్గానే ఓ పక్క నుంచి వాళ్ళ భవబంధాలతో సర్కస్ చేస్తూనే ఓ నిమిషం మనకోసం కేటాయించి ఓ మాట చెప్పేసి పోతారు. "నేనో పిచ్చి పని చేసాను" అనగానే ఓ అడుగు ఇటొచ్చి వర్చువల్ గా మొట్టికాయ వేసి సరిదిద్దేసి పోతారు. "నేనీ సరదా సంఘటనకి నవ్వుతున్నాను" అని చెప్పగానే ఓ రెండు స్మైలీలతో మన సంతోషాన్ని పంచుకుంటారు. "నాకు దిగులుగా ఉంది" అంటే వెంటనే భుజం తట్టి వెన్ను నిమిరి చెయ్యి పట్టుకుని నేనున్నా పదమంటూ ధైర్యంగా ముందడుగు వేయిస్తారు.

ఇంకా....
చెరో దేశంలో ఉన్నా ఒకే సినిమా చూసొచ్చి ఎంచక్కా ఇద్దరూ కలిసి సినిమా రివ్యూ పేరిట చీల్చి చెండాడి కడుపుబ్బేలా నవ్వుకోవచ్చు. ఎక్కడో ఏదో అన్యాయం జరిగిందంటే ఆవేశంగా స్పందించి ఆక్రోశం వెళ్ళగక్కొచ్చు. దుర్మార్గపు రాజకీయాల మీద దుమ్మెత్తి పోయొచ్చు.. చేయగలిగిన సాయం ఉందంటే చేతులు కలిపి మరొకరికి చేయూతనందివ్వొచ్చు.. వాడి వేడి చర్చలు, సరదా కబుర్లు, ఆటలు, పాటలు, అల్లర్లూ, గొడవలూ కూడా చెయ్యొచ్చు. ఆనందం వచ్చినప్పుడు చప్పట్లు కొట్టి అభినందిస్తే సంబరపడొచ్చు. కష్టం కలిగినప్పుడు ఆప్యాయంగా నాలుగు మంచి మాటలు చెప్తే విని సాంత్వన పొందవచ్చు. మొత్తంగా అచ్చం మనలాంటి పిచ్చో మంచో మనసున్న వాళ్ళ మధ్యన మహా ఆనందంగా రోజులు గడిపెయ్యొచ్చు. మన మధ్యన ఉన్న దూరాభారాలూ, బరువులూ బాధ్యతలూ, భవబంధాలు, కర్తవ్య నిర్వహణలు ఏవీ మన స్నేహానికి అడ్డుగోడలు కాలేవు. పైపెచ్చు ఈ యాంత్రిక ఉరుకుల పరుగుల జీవనయానానికి అలవాటు పడ్డవాళ్ళందరికీ ఓ గొప్ప ప్రశాంతతని, సంతోషాన్ని అందించే అవకాశాలు మెండుగా ఉన్నాయి.

ఇదంతా బానే ఉంది గానీ ఒకటి మాత్రం భలే చిత్రంగా అనిపిస్తుంది. ముక్కూ మొహం తెలీకుండా, మొహామొహాలూ చూసుకోకుండా, ఎదురుబొదురూ కలిసి నించోకుండా, చేతులో చెయ్యేసి కలిసి తిరక్కుండా.. కేవలం అక్షరాల్లో మనుషుల్ని చూసి ఇంత ప్రేమాభిమానాలు పెంచుకోవడం, పేరుకి వర్చువల్ అని తేలిగ్గా అనగలిగినా ఈ 'ఈ' బంధాలు మనసులకి ఎంతో దగ్గరైనవనీ, రోజురోజుకీ మన జీవితాల్లో బలంగా పెనవేసుకుపోతున్న అందమైన అనుబంధాలని ఎవరికి వారికే బాగా అర్థమవుతుందేమో! చిత్రం ఏంటంటే, ఓ నాలుగు రోజులు ఊరికి వెళ్తున్నామనో, జ్వరం వచ్చిందనో, లేకపోతే ఏదొక మాటా మాటా అనుకుని తాత్కాలికంగా పోట్లాడుకుంటేనో, అలిగి మౌనవ్రతం చేస్తేనో, మెయిల్ కి రెండ్రోజులైనా జవాబు ఇవ్వలేదనో..... ఇలాంటి వాటన్నీటికి మన మనసు స్పందించే తీరులో, మన ప్రేమ, ఆప్యాయత, ఆదుర్దా, దిగులు, కోపం, బాధ వగైరా భావాల్లో ఏమైనా మార్పు ఉంటుందంటారా? చెప్పడానికి చాలా తేలిగ్గా 'వర్చువల్' స్నేహాలే కావచ్చు కానీ ఈ 'ఈ' బంధాలు మన మొహాల్లో పూయించే నవ్వులు, మనసుల్లో ఊరించే సంతోషాలు, కళ్ళల్లో పొంగించే కన్నీళ్లు.. ఇవన్నీ వర్చువల్ కాదు, అన్నీ అచ్చంగా మనం మనస్పూర్తిగా అనుభవిస్తున్న, అనుభూతిస్తున్న, జీవిస్తున్న మన నిజమైన జీవితపు తాలూకూ చెరిగిపోని ముద్రలే కదూ!

నీవూ నేనూ నిజమై ఋజువై.. 
ఎన్ని యుగాలుగ ఉన్నామో..
ఎన్ని జన్మలు కన్నామో..
ఈనాటి 'ఈ' బంధమేనాటిదో..
ఏనాడు పెనవేసి ముడి వేసెనో!

**అలవాటుగా ఏవో కులాసా కబుర్లు మాట్లాడుతూ ఉండగా ఊరెళుతున్నానని చెప్పి నాలో చిన్నపాటి బెంగని కలిగించి ఈ వేళ కాని వేళలో నా చేత ఇంత మాట్లాడించిన ఓ 'ఈ' స్నేహానికి ప్రేమతో.. :-)