నిరీ'క్షణం'

నా మదిలో గుట్టుగా దాచిపెట్టిన గుప్పెడు ఊహలు స్వేచ్ఛగా గువ్వల్లా ఎగరాలని ఉవ్విళ్లూరుతున్నాయి..
ఓ క్షణం కళ్ళు మూసుకుంటే రెప్పల మాటున రోజు గడిచినట్టుంది..

గోడకున్న కుందేలు గడియారం చెవులు పట్టుకు ఎంత లాగినా ఒక్క ఘడియా కదలదే!
ఒక్కో సూర్యోదయం కోసం ఎన్నెన్ని అహోరాత్రాలు వేచి చూశానో కదా!

అలా కొన్ని యుగాల నిరీక్షణ అనంతరం నా తపస్సు ఫలించి నా కళ్ళ ముందు నువ్వు అవతరించావు..
నీ సాక్షాత్కారానికి అచ్చెరువొంది నే రెప్పవేయడం మరచి చూస్తుండిపోయాను..

అంతదాకా పోగేసిన నా ఊహలన్నీ నీ సమక్షంలో ఊసులుగా మారకుండానే మూగబోయాయి..
నీ మనోహర రూపం నా కళ్ళల్లో నింపుకుందామన్న పిచ్చి ప్రయత్నంలో ఘడియొక క్షణంలా కరిగిపోయింది..

నీ కంటిపాప వెలుగులో నా ప్రతిబింబం చూసుకుంటూ హృదయ నివేదనం చేసేలోపే రెప్పపాటులో అంతర్దానమయ్యావు..
ఆ మధురక్షణాల ముత్యాలసరాన్ని భద్రంగా దోసిట్లో పట్టుకుందామనుకుంటుండగానే చేజారి చెల్లాచెదురై పోయింది..
సప్తవర్ణరంజితమైన స్వప్నమొకటి రంగులన్నీ వెలిసిపోయి బోసిగా మిగిలిపోయింది!