నేను నీకు ఎంతో అపురూపమైన నేస్తాన్నని చటుక్కున ఒకే మాటలో ముద్దుగా చెప్పేసావు!
నేను మాత్రం మాటరానట్టు నమ్మలేనట్టు కళ్ళింతింత చేసుకుని నీకేసి చూస్తూ ఉండిపోయాను..
నిజంగా నేన్నీకంత నచ్చానా.. నేనంటే నీకంతిష్టమా.. అని బోల్డంత ఆశ్చర్యంగా అడిగాను..
నువ్వేమో వెంటనే బుంగమూతి పెట్టేసి ఇంతేనా నువ్వు నన్ను అర్థం చేసుకున్నది అన్నట్టు చూసావు..
అంటే.. కన్నా! నేను నిన్ను అర్థం చేసుకోలేదని కాదురా!
నేను నీ మనసుకి ఇంత దగ్గరగా వచ్చేసానని అనుకోలేదు మరి..
అదిగో.. అంతలోనే చురుగ్గా చూస్తున్నావ్.. నే చెప్పేది పూర్తిగా వినాలి మరి!
అంటే నువ్వు నాకు చాలా దూరంగా ఉన్నావనుకున్నవా.. లేకపోతే చాలా దూరంలోనే ఉండిపోయావా.. అనేగా నీ చూపుల వెనకున్న సందేహం!
నీకూ నాకూ మధ్య దూరం ఉందని అనట్లేదు.. నీకు దగ్గరగానే వచ్చానని అనుకున్నాను.
కానీ.. మన దగ్గరితనాన్ని కొలిచి చూడాలన్న స్పృహ ఎప్పుడూ లేకపోడం వల్ల.. నీకు ఇంత దగ్గరిగా వచ్చేసానని నాకు తెలీలేదు. అంతే!
ఇంత తక్కువ పరిచయంలోనే నీ మనసులో నాకంత విలువైన చోటిస్తావని నేనూహించలేదు.
మళ్ళీ అలా కోపంగా చూడకు మొద్దబ్బాయ్!
ఇక్కడ తక్కువ అన్నది కేవలం కాలాన్ని నిమిషాల్లో రోజుల్లో కొలిచి చెప్తేనే సుమా!
మనం పంచుకున్న ఊహలూ, ఊసులు, భావాలు, జ్ఞాపకాల లెక్కలో కాదు!
ఒకోసారి పెదవి దాటి పలకలేనివి మౌనంలోనే వినిపిస్తాయి..
మాటల్లో పేర్చి చెప్పాలనుకుంటే కొన్ని భావాలు అందాన్ని, అర్థాన్ని కూడా కోల్పోతాయి..
అసలు ఇప్పుడు ఈ క్షణంలో నాకేమనిపిస్తుందో తెలుసా!
మన మధ్య ఈ మాటలన్నీటినీ కరిగించేసి మౌనంతో వంతెన వేయాలనిపిస్తోంది..
ఇప్పుడిక నా మీదున్న అలకని అటకెక్కించి నా కోసం ఒక చిరునవ్వు రువ్వవూ!
