నాతో మబ్బుల్లో విహారానికి వస్తారా..??

అయితే మీరు సిద్ధమేనన్నమాట నాతో పాటు మబ్బుల్లో విహరించడానికి. మరింక ఆలస్యమెందుకు.. పదండి మబ్బుల మధురోహల్లో తేలి వద్దాం ఓ సారి

అసలు మబ్బుల్ని చూసి మనసు పారేసుకొని వారు ఎవరైనా ఉంటారా అనిపిస్తుంటుంది ఒకోసారి నాకు. ఒంటరిగా కూర్చుని ఆకాశంలో కదిలి వెళుతున్న మబ్బుల్ని చూస్తూ ఉంటే ఎంత బావుంటుందో కదా. చిన్నప్పుడు సాయంత్రాలు ఆడుకునే సమయంలో అప్పుడప్పుడూ చూపులు ఆటల్లోంచి ఆకాశంలోకి పారిపోయేవి. హే.. అటువైపున్న మబ్బు తునక చూసావా అచ్చు ఏనుగు తొండం ఎత్తినట్టుగా ఉంది కదా అని ఒకరంటే... ఈ మబ్బు చూడు పరిగెడుతున్న గుర్రాన్ని తలపిస్తుంది కదా అని మరొకరు... ఆ మబ్బు రథంలాగా ఉంది కదా.. చూసావా ఇదిగిదిగో కింద వైపు చూడు.. చక్రాలు కూడా కనిపిస్తున్నాయి అని మరొకరు.. ఏనుగు కాదు, గుర్రం కాదు, హంస లాగా ఉంది అని మరొకరు... ఇలా చిన్ని చిన్ని తగాదాలు కూడా వచ్చేవి. కానీ ఎవరి ఊహ నిజమో తేలేలోపు.. ఈ గొడవ ఇప్పుడు తేలేలా లేదులే అన్నట్లుగా.. ఆ మబ్బులు చల్లగా జారుకునేవి. ఒకోసారి సాయంత్రం పూట కాసేపే వర్షం వచ్చి వెనువెంటనే ఎండ కూడా వచ్చేస్తుంది. అలాంటి వాతావరణంలో బోలెడన్ని మబ్బులు ప్రత్యక్షమౌతాయి ఆకాశంలో.. వేగంగా హడావిడిగా కదిలిపోయే వాటిని చూస్తుంటే మబ్బులన్నీ కలిసి సకుటుంబ సపరివార సమేతంగా ఏ పేరంటానికో వెళ్తున్నాయేమో.. ఆలస్యమౌతోందని అలా ఉరుకుల పరుగులతో వెళ్తున్నాయేమో అనిపిస్తుంది . దానికి తగ్గట్టుగానే కొన్ని పెద్ద పెద్ద మబ్బులు, మరి కొన్నిచిన్న చిన్నవి తరలిపోతుంటాయి. ఆ మబ్బులన్నీకూడా సూర్యాకాంతిలో మరింత తెల్లగా, వెండి పోత పోసినట్టుగా ధగ ధగ మెరిసిపోతుంటాయి.

ఇంకా.. మబ్బుల్ని దగ్గర నుంచి చూస్తే బాగా తేలికైన మెత్తనైన దూది లాగా ఉంటాయేమో.. అంత పెద్ద పెద్ద పరుపుల్లాగా ఉన్నాయి కదా.. వాటి మీదెక్కి ఎగురుతూ ఆడుకుంటే ఎంత బావుంటుందో.. హాయిగాఆ మబ్బుల మీద పడుకుని దొర్లుతూ ఉంటే ఎలా ఉంటుందో అని అనిపించేది. చిన్నప్పుడు మా ఇంటి పంచలో సగం గది నిండేంత ప్రత్తిని ఉంచేవారు అప్పుడప్పుడూ.. నేనూ, మా తమ్ముడూ ఆ ప్రత్తిలో బాగా ఆడుకునేవాళ్ళం. ప్రత్తిలో ఆడుకోవడమే అంత బావుంటే ఇంక మబ్బుల్లో అయితే ఎంత బావుంటుందో అనిపించేది నాకు. కాస్త పెద్దయ్యాక ఎవరో చెప్పారు మబ్బులు దూరం నుంచే అలా కనిపిస్తాయి. దగ్గరికెళ్తే పొగలాగా తేలిపోతుంది.. దూది లాగా ఏమీ ఉండదు అని. అప్పుడు చాలా బాధపడిపోయాననుకోండీ అది వేరే సంగతి.

మొదటి సారి విమానంలో ప్రయాణించే అవకాశం వచ్చినప్పుడు నాకైతే వేరే ఏమీ గుర్తు రాలేదు మబ్బులు తప్ప. దగ్గరి నుంచీ మబ్బుల్ని చూడచ్చని తెగ మురిసిపోయాను. అచ్చం అలాగే విమానంలోంచి ఆకాశంలో తేలుతున్న మబ్బుల్ని చూడడానికి నాకు రెండు కళ్ళూ సరిపోలేదంటే నమ్మండీ..! జర్మనీ మీదుగా విమానంలో వెళ్తున్నప్పుడు టేక్-ఆఫ్ అయ్యాక కాసేపటికి జర్మనీ-ఆస్ట్రియా సరిహద్దుల్లో ఉన్న మంచు శిఖరాలు (ఆల్ఫ్స్), అలాగే బోలెడన్ని మబ్బులు కనిపిస్తాయి. వాటిని చూసి ఎంత ముచ్చటేసిందో.. చిన్నప్పుడు గోడ మీద నుంచి ఇసుకలో దూకేసినట్టుగా.. ఒక్క దూకులో మబ్బుల మీద పడేట్టు దూకితే భలేగా ఉంటుందేమో అనిపించింది. అదే మాటంటే.. నాతో పాటు ఉన్న నా స్నేహితుడు 'అందుకే మరి నీలాగా ఎర్ర బస్సెక్కి వచ్చే వాళ్ళెవారైనా ఇలాంటి పనులు చేస్తారనే ఇలాంటి చిన్ని చిన్ని, తెరవడానికి వీల్లేని కిటికీలు పెట్టారు తెలుసా' అన్నాడు. అయ్యో.. మబ్బుల్లో విహరించే అవకాశం అందుకే లేదన్నమాట అని ఇంకా ఊహలలోనే తేలుతూ.. అవునా.. నిజమేనా అందుకేనా అలాంటి కిటికీలు పెట్టింది అనేశాను చటుక్కున. దానికి నా స్నేహితుడు అదేదో 'అవాక్కయ్యారా' అనే టీవీ ప్రోగ్రాంలో లాగా షాక్ అయిపోయాడు. హమ్మో.. హమ్మో.. ఏదో ఎర్రబస్సు అనుకున్నాగానీ మరీ నీకు ఇంత మేధస్సు ఉందనుకోలేదు అన్నాడు. హ్హి హ్హి హీ అనేసి కాసేపు నా మబ్బుల ముచ్చట్లు చెప్పాను తనకి కూడా..!

ఆకాశంలో మబ్బుల్ని పరుపులా పరిచి.. కాళ్ళు కిందకి గాల్లో వేలాడేసి కూర్చుని.. చిక్కని వెండి వెన్నెల్లో చుక్కల్ని లెక్కపెడుతూ ఉంటే ఎంత బావుంటుందో కదా..! అంతే కాదు.. అప్పుడు అమ్మ కూడా మన పక్కనే కూర్చుని వేడి వేడి అన్నంలో ఆవకాయ, నెయ్యి వేసి కలిపి గోరుముద్దలు చేసి తినిపించాలి మరి..! నిజంగా అప్పుడెలా ఉంటుందంటారు..? మీరూ ఊహిస్తున్నారా..? ఇది కేవలం ఊహే అయినా గానీ.. మనసుకి ఎంత సంతోషాన్నిస్తుందో.. అందుకే వాస్తవంలో కంటే.. ఇలాంటి ఊహల్లో విహరించడమే బావుంటుందనిపిస్తుంది చాలాసార్లు.

సరే మరి.. ఈ వేళకి ఈ మబ్బుల విహారాన్ని కట్టిపెట్టేసి.. ఇంక టాటా చెప్పుకుందాం..!
మళ్ళీ కలుద్దాం.. అందాకా మీరు కూడా అందమైన ఊహల్లో విహరించి రండి

ప్రేమతో..
మధుర వాణి